ILSE PIERARD
How complex is the core of life, how complex its representation?
Ilse Pierard (°1976, Belgium) explores the delicate threshold where matter and memory converge. Her paper objects, composed of one single layer or multiple layers of found paper, silk paper, transparent paper or metal foil, are at once fragile and powerful. The abstracted cell form, a recurring motif throughout her oeuvre, functions as an archetype: elementary, universal, and charged with meanings that point to life, vulnerability and resilience.
The papers she employs are never neutral. Old documents, cardboard supports and folders carry their own history: traces of time, touch, and impermanence. In this sense her practice acquires an almost archaeological and anthropological quality: like fragments from an unknown culture or a personal genealogy, these materials are reconfigured into silent objects. Pierard embraces their marks of wear and integrates them into her visual language. Paper thus becomes more than material; it becomes a vessel of memory and echo, of stories that do not speak loudly but gently seep through.
Her work is imbued with charged silence. Layers torn, folded, and rebuilt form a skin that breathes and catches light. This subtle interplay between revealing and concealing invites the viewer to slow down. Those who encounter her works often describe a moment of belonging, as if a hidden resonance were being touched that transcends the individual and opens onto a deeper, universal register.
Pierard’s cells are not illustrations but silent witnesses. They do not fix meaning, but leave space for experience — physical, intuitive, affective. In their simplicity and restraint, they hold an intensity that does not impose itself but unfolds. In this way they become poetic witnesses to the invisible rhythms that sustain life.
Hoe complex is de kern van het leven, hoe complex is de representatie ervan?
Ilse Pierard (°1976) onderzoekt in haar werk de delicate grens waar materie en herinnering elkaar ontmoeten. Haar papieren objecten, vaak opgebouwd uit lagen gevonden papier, zijdepapier, transparant papier of folie, zijn tegelijk fragiel en krachtig. De geabstraheerde celvorm, die als een rode draad door haar oeuvre loopt, fungeert als een archetypisch motief: elementair, universeel en geladen met betekenissen die verwijzen naar leven, kwetsbaarheid en veerkracht.
Het papier dat zij hanteert is nooit neutraal. Oud verpakkingsmateriaal, gevonden documenten en mappen dragen hun eigen geschiedenis mee: sporen van tijd, van aanraking, van vergankelijkheid. In dit opzicht krijgt haar praktijk een bijna archeologisch en antropologisch karakter: als fragmenten uit een onbekende cultuur of een persoonlijke genealogie worden deze materialen hernomen en tot stille objecten gevormd. Pierard omarmt de tekenen van slijtage en integreert ze in haar beeldtaal. Zo wordt papier meer dan materiaal alleen; het wordt een drager van herinneringen en echo’s, van verhalen die zich niet luid uitspreken maar zachtjes doorsijpelen.
In haar werk overheerst een geladen stilte. De lagen die ze scheurt, plooit en weer opbouwt, creëren een huid die ademt en licht opvangt. Deze subtiele beweging tussen onthullen en verhullen nodigt de beschouwer uit tot vertraging. Wie haar werk bekijkt, ervaart vaak een moment van geborgenheid, alsof er een verborgen resonantie wordt aangeraakt die voorbij het individuele ligt en een dieper, universeel register opent.
Pierards cellen zijn geen illustraties, maar stille getuigen. Ze stellen niets vast, maar laten ruimte om te ervaren — fysiek, intuïtief en affectief. In hun eenvoud en terughoudendheid bezitten ze een intensiteit die zich niet opdringt maar ontvouwt. Daarmee worden ze poëtische getuigen van het onzichtbare ritme dat ons bestaan draagt.
Je kunt op twee manieren kijken naar het werk van de Belgische kunstenaar Ilse Pierard. Haar minimale vormtaal en pure materiaalkeuze vind ik adembenemend. Het zijn sobere, sculpturale ovalen van bijzonder papier. Ilse zei ja, tegen iCOON’s tentoonstelling Minim.aal, verlangen naar Donald Judd. Dus ontmoette ik haar in levende lijve, op haar solotentoonstelling PAPERWORKS in de Nylonfabriek van Sint-Niklaas. De schoonheid van haar werk betoverde mij weer. Door Ilse’s aanraking komen haar ovalen tot leven. Ze ‘staan op’, uit de prachtige zelfgemaakte lijsten van hout en museumglas. Het maakt haar werk kwetsbaar en stevig tegelijkertijd. Pas tijdens onze ontmoeting ontdekte ik de betekenis achter haar minimale vormtaal. Ilse Pierard is gebiologeerd door menselijke cellen. Het kleinste deel van het menselijk lichaam is ook kwetsbaar en stevig tegelijkertijd. Zoals Ilse steeds nieuwe cellen ‘bouwt’, gebeurt dit ook in het menselijk lichaam. Het formaat van haar cellen wisselt, papier en kleur ook. Ze zijn uniek en uniek genummerd. Zo bewaakt Ilse Pierard dat alles aan haar handgemaakte cellen helemaal klopt. Persoonlijk vind ik hoe groter en soberder in papier en kleur, hoe groter hun schoonheid. En zelfs zonder kennis van hun diepere betekenis, vond ik ze al adembenemend mooi.
Helma Vlemmings, curator iCOON Hoek van Holland, NL
Museale kunstruimte voor minimalistische kunst & design, November 2023
There are two ways in discovering the art of Belgian artist Ilse Pierard. I find her minimal shapes and choice of pure materials breathtaking. Her works are sober, sculptural ovals made of special paper. Ilse said yes to iCOON’s exhibition Minimal, longing for Donald Judd. So, I met her in person, at her solo exhibition PAPERWORKS in the Nylon Factory of Sint-Niklaas. The beauty of her work enchanted me again. Ilse’s touch makes her ovals come to life. They ‘stand up’ from the beautiful bespoke wooden frames with museum glass. It makes her work vulnerable and sturdy at the same time. It was during our meeting that I discovered the meaning behind her minimal shapes. Ilse Pierard is mesmerized by human cells. The smallest part of the human body is also fragile and sturdy at the same time. Just as Ilse continually ‘builds’ new cells, this also happens in the human body. The size of her cell changes, as does paper and color. They are unique and uniquely numbered. Ilse Pierard ensures that everything in her handmade cells is as meant to be. Personally, I think the larger and the more sober in paper and color, the greater their beauty. And even without knowledge of their deeper meaning, I found them breathtakingly beautiful already.
Helma Vlemmings, curator iCOON Hoek van Holland, Netherlands
Museum art space for minimalist art & design, November 2023